|
|
|
Bir Bombacının
Ardından
Ayşe
KARABAT
Burası
ne bir yas evine benziyor, ne de bir 'teröristin' arkasından düzenlenen
anma toplantısına. Uzaktan görenler rahatlıkla düğün evi olduğunu
bile düşünebilir. Bu hıncahınç dolu, bahçesinde mırraların içildiği
ev cuma günü, kendisiyle birlikte yedi kişiyi ölüdren 20 yaşındaki
Andalis Takatha'nın evi. Filistinliler, intihar bombacıları için
sadece şehit kelimesini kullanıyor. Andalis'in babası 66 yaşındaki
tek gözlü Muhammet Takatha da olanları şöyle anlatıyor:
"Bizin tanklarımız yok. Fakiriz. Ama Şaron bizi rahat bırakmıyor.
Şaron Allah'ı bile dinlemiyor. Vücudumuzdan başka kullanacak
savunma aracımız yok."
|
|
Muhammet Takatha, sık sık kızıyla gurur duyduğunu vurguluyor. Kızını
ibadetini ihmal etmeyen, iyi bir Müslüman olarak tanımlıyor. 9 çocuğundan
biri olan Andalis'in saldırıyı düzenlemeden bir gece önce iki göz
evlerinin bir odasında kendisinin yanı başına kıvrılıp uyuduğunu,
sabah 06.00'da uyanıp babasına bir bardak çay verdiğini, sonra
evden çıkıp bir daha gelmediğini söylüyor. "Cuma gecesi
askerler geldi. Çocuklarımı görmek istediler. 'Biri eksik değil
mi' dediler. 19 yaşındaki oğlum Ali'yi götürdüler. Kızımın şehit
olduğnu radyodan duydum."
Eve başsağlığına gelenler ağlamıyor. Andalis'in annesi ve kardeşleri
de... Andalis bir süre önce annesine 'Yakın bir zamanda beni
istemeye birçok kişi gelecek. Kimseyi geri çevirmeyin' demiş.
Annesi o sabah kızının evden çıkarken tüm aile fertlerinin yüzüne
tek tek uzun uzun bakarak gülümsediğini anlatıyor: "Kızım
Cenin'de susuz bırakıldıkları için kanalizasyondan su içmek
zorunda kalan, evleri başlarına yıkılan insanların ve hapsedilen
Ebu Ammar'ın (Arafat) öcünü aldı. Başımızı cennete değdirdi."
Peki ya kızıyla birlikte ölen üçü Çin vatandaşı, masum
insanlar?
Burada lafa Andalis'in kardeşi Abla karışıyor ve evin bir
yerlerinden öldürülen Filistinli bebekleri ve çocukları gösteren
bir poster getiriyor. "Peki bunlar masum değil mi?" diye
soruyor. Çinliler için de "Alın yazıları buymuş, onlar da
Filistin davasının şehitleri oldu. Bugünlerde erkekler kontrol
noktalarından geçemiyor. Kızların geçmesi daha kolay. Vatanımızı
böyle savunuyoruz."
Andalis'le gurur duyanlar, yalnız ailesi değil. Biz evden ayrılırken
köyün girişinde kalabalık bir kadın grubu Andalis'in fotoğrafını
çiçeklerle bezemiş, onun evine gidiyor, bir yandan da bağırıyordu:
Kanımız, ruhumuz, gururumuz şehitlerimize helal olsun.
Radikal'den
Alınmıştır.
|
|
|
